فیوژن فیبرنوری یکی از مهم‌ترین روش‌های اتصال دو فیبر نوری است که با استفاده از حرارت، تلفات سیگنال را به حداقل می‌رساند. این روش در مقایسه با سایر روش‌های اتصال، مانند مکانیکی اسپلایسینگ، از کیفیت و دوام بالاتری برخوردار است. در این مقاله، انواع فیوژن فیبر نوری، مزایا و کاربردهای آن را بررسی می‌کنیم.

1. فیوژن فیبر نوری تک حالته (Single-Mode Fusion Splicing)

فیوژن فیبر نوری تک حالته برای اتصال فیبرهای Single-Mode (SM) استفاده می‌شود. این نوع فیبرها برای انتقال داده‌ها در مسافت‌های طولانی و با پهنای باند بالا کاربرد دارند. دستگاه‌های فیوژن مخصوص فیبرهای تک حالته، دقت بالایی در تراز کردن هسته فیبر دارند تا تلفات سیگنال به کمترین میزان ممکن برسد.

کاربردهای فیوژن تک حالته:

• شبکه‌های مخابراتی دوربرد

• مراکز داده (Data Centers)

• شبکه‌های فیبر نوری شهری (FTTH)

2. فیوژن فیبر نوری چند حالته (Multi-Mode Fusion Splicing)

فیوژن فیبر نوری چند حالته مخصوص اتصال فیبرهای Multi-Mode (MM) است. این فیبرها معمولاً در مسافت‌های کوتاه‌تر و با پهنای باند بالا استفاده می‌شوند. دستگاه‌های فیوژن چند حالته نیاز به دقت کمتری نسبت به نوع تک حالته دارند، اما همچنان کیفیت اتصال باید حفظ شود.

کاربردهای فیوژن چند حالته:

• شبکه‌های محلی (LAN)

• سیستم‌های نظارت تصویری (CCTV)

• اتصالات داخلی در دیتاسنترها

3. فیوژن فیبر نوری روبان (Ribbon Fusion Splicing)

در این روش، چندین فیبر نوری به صورت همزمان و در قالب یک روبان به یکدیگر متصل می‌شوند. این تکنیک سرعت اجرای پروژه‌های بزرگ را افزایش می‌دهد و برای شبکه‌های با تراکم بالا مناسب است.

کاربردهای فیوژن روبان:

• شبکه‌های backbone فیبر نوری

• پروژه های زیر ساخت اینترنتی بزرگ